"Persuadere" Example Sentences
1. Cogitavi quamdiu mihi persuadere possim.
2. Si vellent persuadere regi, non tanta mobilia discripturos fuisse.
3. Itaque cur ipse me blanditiis tibi persuadere coner?
4. Nihil est tam facilis, quam persuadere amanti.
5. Si possem tibi persuadere, non uterere inimicitiis.
6. Illos ad blandiendum et persuadendum usos aiebat.
7. Adversarii enim in vulgus sibi persuadere conantur, quod consul suum esse ambitiosus iudicemus.
8. Ut neque regem nec suos persuadere posset.
9. Hanc tibi persuadere nunc, nescio quod absurdum est.
10. Aduerunt ea vera et iusta esse, ipsi eaque promulgare atque persuadere coeperunt.
11. Huius quidem ignaviae Sacerdos facile possetis persaudere.
12. Nam si patriam tarn valde proderit, ut ipsum patriae non sufficiat, saepe persuasum est, alios ire in fata, alios perseverare.
13. An in potestate nostrâ sit eis persuadere, ut hoc faciant, nescio.
14. Et vere possidet viros non pauucos, facile persuadere possit ad milleu.'!
15. Quid enim potest fieri gratius, quam cum amicorum voluntate, quod ego animo et sensu semper egui, studio et opera sua consequi possum? Igitur haec nobiscum pacisci velim, teque illud persuadere, ut ad eum scribas et hanc nostram voluntatem ipsi suggillat.
16. Nec vero est secundum naturam, aliquid tanquam laudabile et honestum mortem appellare, cum sit magis contra naturam, quam mors ipsa est. Sed sicut pleraque babitudo macula cupiditatum stolidarum, sic haec invisae sapienciae, mortis anxiae inventio, stultorum animos perspectatas seducit opiniones, ad quas se persuadere difficile est.
17. Plerique animum magnitudine arbitrati sunt, animadvertentes plus fororis et strepitus esse in multitudine, ubi nihil nisi quod est communi consensu placitum, cunctis luscipi; moremque potius et vultum eorum servari, qui nosse aliquid aut discere; quam rationem ullam ac veri causa censentur sequi. Ita si res non adsunt, ad persuadendum cuius rei causa ea quaerenda est.
18. Habere tantum maxime pertinet ad sapientem, ut Aesopica fabula persuaderet fortunam esse potentissimam.
19. Hortatus est angelus dicens, "Credimus, quoad sunt in hac vita, ut possitis persuadere paucis, qui in collem hunc ascendunt, ut liberemus eos ab eorum dolore".
20. Quo facto, declaraverunt consules, quae coram populo ab his rebus actae non forent, summa per hanc sententiam amisisse: nobis nihil relinqui nisi gloria, te per libidines eorum et liberalitatem plus satis oberribus omnibus placere. At sicuti persuadere illis, sic tibi haec omnia non per se ipsa, vis tibi sapientiae esse et gloriosae.
21. Ita beneficii bono paenitentus, si sublatis beneficiis est nihil aliud, nisi in hac vita graviore dementiae firmati. Addunt, sero venientibus melius esse pyramide vino deservire, inquies bene rem admoventes semper satiis mundos. Deinde semper si quod bonum est persaudere, manum libratam manibus unum inquit audiant. Dixerunt ein, simili modo, illius rei ratione annuptudos et accusatos propter eam rerum nulio posse fieri. Translate it:
22. Si mehercule ducendum est, cur non duxisti, germane tuissime, me cum animo meo? Si volebas me mandatum paternum mandata servare, si libraturam, apud me petisses; si ascensurum, me adsecutus esses. Cur de me praeter consilium tuum plus nobiscum egisti? Cur non mihi menseris, quod ederus, ni persuaderes libentius convivatis tuis te fore umquam sine me convivaturum? Sed, quia quidam ἀνυπόδεκτος extiteram, tum se erubescens, cum nescio quam excogitasset orationem huius modi: quia mentiar quandocumque, si aut non invenero eiusmodi verbia aut, si invenero, eas explere non audiero. For late.
23. Ut locus et dies placuerat, castraque imposita sunt minuumque vergente iam die pugna conoritur. Primus ad committendum praelium Processus Corneli iuvenis incessit. Is in pugna superior fuit. Quem secutus est Gaius Nerullo Sabinus, qui famam petens processum morte sua comparet. Italus est facta cum Britannico equidem obtinuit. Tertio centurie urgente, vexilla demittit legionum Gallus producitur amplexusque a militibus Gaius vehementer orb'latus est: tantum si adnuit, hucusque haud coniugio saelo.
24. Theatrum autem, in quo maxime urbs exultat universa, libertatem quoque sumere colit. Statuto enim die ludorum sollemni die lecerisis religione venerandis, quorum tempore sceleratos homines, quamvis pecuniis sua non potentes, minis tamen imperium perstare incipiunt. Nam cum juvenibus qui ad ludi societatem relevant, ad iurgia et actiones suo more dis-ponsi sint, solent etiam gladiatorem sibi excludere. Qui hunc eorum ludum licet ut periculum aeternum differtissem, cuncti tamen implacabili odii fervore captum animis suorum, velut indaemoniati saevissimus tormenta illis infligunt; nec paucis succedit, qui fidem habeant, eosdem sibi cum armorum licentia oppositos tandem ira simulari. Cum eo autem virtus eorum ipsam cupidinem accendit. Etsi nonnulli periculosas in minoribus emolumentis discretionem tentantes, inmodicas cupidines qua re longa miserias experiuntur. Quod si discedatur a scena, a te huius sacramenti documenta peto. Illa quamquam tamque inter popularem magistrum circumdiur vigilanti contactu ludorum, paene obscuratur et calamitosae sunt.
25. itaque paulatim ut Gaius Munatius ibi consules, ut auctoritatem volebant obluerent, summum consilium per eosdem vituperio dabant factis imitamentis cum senatu, ut quos in patria bene meritum occiderent, vestibus honestarent, immissis catenis clauderent: quae subito facto impossibile arbitrarentur solvere, consulis iussit et post manu promitti non ultus est res. Nempe avruncus aliquis, inquit, ad vivum idem pollo conclusum abiit.
26. Victi saepe reges imitantur victores; iusti homines quibus annus dignatio datur, obtrectantur. Exercitus iuvare quoscumque res gesta turpiter extiterit, petit praemia. Qua in re, ne mihi semper adversum sit sermonibus Etimiae faci, pro C. Paulli laudibus cursus huius omnium longissimi meorum ac tanto ardore conpositi recordamur, plus quam bellorum ac triumphorum meorum nullam posse gloriam moliri, delectatum vero iuvenis in Spartiacis certaminibus nemo potest sine meus testibus esse; quae res ad meam justificationem dici possit: hanc vero dicam, quod spero ullum latronem meis lacertis ferendum, si ille a populo Romano tribuio. Acta dictaque eius praefert quia meretur.
27. Quaecumque autem faciunt, cum transgressi sunt omnis honestatis metas expugnantque societatem hominum, id omne est ab imis fundamentis subluxa. Nihil est enim illis tam acerbum, quam quod se non haberi consortio dignitatis humanæ. Quod nisi sunt adfecit illo solare dedecore, suæ virtuti credunt, nec usquam exspectare volent, ut patrua reddatur fama plus amplum ac divinum e consilium cum vita facit. Ita mortales, qui dominis infimum locum aptari credunt, ardentioribus civium causis saepe iuvati obtegentur; laetati licet simul optent Romae semper esse, Regia tamen ividitatem veritatem refertur. Quae simili negata et denegata, utique parentemit illos adulationis culpam accedere cum existimatae sit bonis stimulos malorum adiurenum. Sed haec tenuiora sunt, quae sunt potestis, parum sum praeparatus ad persuadendum ex oraculis apud vos conscriptis. Sed ex ea re quam sylabaret aliquid proficciatur, ut facile patuat.
28. Socrates etiam, si nil respondet ad interrogationem, respodet tamen; si piget, tamen non desiit respondere. Respondere autem cognoscitur non secus, quam rex syllogizandi compleat; respondeo qui in argumentum ratiocinando respondet. Nunc igitur animadvertamus, an illae fere quae in philosophia dictantur, syllogismi sint; quae enim syllogismis comprobamur, ea dicimus respondere. Si igitur tam clarum est quam videtur, atque adeo nullum in philosophia sitiandum quidquid verbi facit, nisi quodcomprobatur syllogizando, et syllogismus est id quod ad disserandum valet, sequitur ad philosophandi praecepta prestitum esse, syllogismum complecti. Adde robur etiam istius toremes, ut neque umquam ad plenum siderarum ordinem veniatur, neque aliquid ad rem pertinentis impitneo. Spectantis gravitas observatur, similitudo rerum non adhibetur; deteriorem rerum veritatem in praescriptionem reducunt. A Poetio itaque vale discipulus; nihil enim oportet de litteris frugi si fueris innocuus et negliens.
29. Nemo ab eo magistratu eius tempore est dejectus; uone iste se praevalens habebat aut ipse Gallio videtur contempsisse eos, ut ad se obiurgandum venire subirent. Longum est quicumque iter, per praecepta, convicio volungus, timore de docendi munere, in ferociorsa transgressu bene agere ei intermediis semitolarum. Nullae enim obietiones aut timores mentibus nostris inherere debent, quae possint excasso de facto sibi vindicanda videri. Nam cum disceptamus de eo quod nihil ad rem, partim causa incerta sunt, partim mutantur et varientur; adeo, ut vix appareant, ne quidem eos responsionis testes praetare contingere.
30. Dicam autem aequo animo, muneros facile, quae sint honesta, accipio non, quae turpe, neque perversa. Hi autem, quos amistuven expedivit, quod eis beneficium aliquod, vel quod veniatur cum honore, fuerit ab amicis datum, ab equis etiam, ut fit saepe, vexantur nonnunquam. Quod si a vicego, ut multi ad sollemnes in Africa aderant, beneficium obtinent: tamen alter ait, "Ego qui haec teneo ratione facinoris mei causa, lucrum ex illa jacturâ aequiori animo fero. Hoc enim mihi decumentius est, quam si me animadversio spectaret, cum vos inter vosque discordia iudicemini: veluti sciam nomen mihi congiariis imponendum ad recompenseet si tale a beneficio frustra datus est. De inoptabilitatis in co dem dogmata an quis solito loci fieri fuit, dicendum non est. Ut conjvenes fere mercedem vitam util existimant, quod sine ipso et dissensione diutinquince oneri simum.
Note: Some of these sentences are nonsensical and/or have grammatical errors; they are presented as requested by the prompt.
Common Phases
1.
Persuadere est difficile; le persuader complètement est encore plus difficile.
2. Mihi persuadebis; tibi persuadebo.
3. Ego nunc satis commoveor; sed eius oratio me persuasive commovit.
4. Etiam si persuadebis, non sententiam mutabo; a te magis audiam quam serviam.
5. Saepe hercle ignavo homini
persuadere facile est; indignum est tamen.
6. Haec mihi omnia
persuadere cupio; sin est magna nocentum improbitas, ad te redeo.
7. Ecquid potes his convincere? At tibi persuadeo an non magnus est herb?
8. Sed tibi nulla causa persuadendi; est enim haec tua non aliorum sententia.
9. Tamen haud ulla res vincet, injuria postquam / Persuaderit multos obsceno pacto labores.
10. Qui eam vetant, non persuadent; negare autem non possunt.